Seizoenarbeiders | Werkvakantie in eigen land

Een werkvakantie in eigen land

Het is een regenachtige dag, half juli, op de akker tussen de mais. Lisa en Mara treffen we in stevige regenjassen- en broeken, de broekspijpen voorzien van een mooie laag modder. In de verte tegen de grijze wolken zien we vliegtuigen komen en gaan van Lelystad Airport. Voor het interview nemen we plaats in een kleine lunchruimte naast de kippenstal, waar we door een klein raampje even naar binnen kunnen gluren.

Lisa: ‘Toen corona uitbrak ben ik teruggekomen naar Nederland omdat ik niet verwachtte drie maanden lockdown in Australië zonder werk financieel goed door te komen. Thuis was het even zoeken wat ik dan wel ging doen. Op dezelfde dag stuurden mijn moeder en een vriendin een stuk uit de Volkskrant over De Seizoenarbeiders naar me op omdat ze wisten dat ik graag eens op een boerderij wilde werken.’

Mara: ‘We dachten: ‘Prima, dan maar een werkvakantie in eigen land!’ Zeker omdat we ons samen konden inschrijven zagen we het wel zitten. Een beetje samen kamperen, in de weekenden wat leuks doen in de omgeving…’

Lees ook: fysiotherapeut Jaap is seizoenarbeider in een biologische boomgaard

Mara: ‘Wat wel een uitdaging was is dat we geen eigen vervoer hebben. Zoals veel Amsterdammers hebben we geen auto. Dus besloten te gaan kamperen bij de boer, in de schuur. Uiteindelijk hoorden we vrijdagmiddag dat we de volgende maandag zouden beginnen bij Peter en José. Toen was het nog wel even snel spullen bij elkaar zoeken. Een gasstelletje, een tent. We hebben uiteindelijk van onze ouders ook nog twee regenbroeken kunnen lenen en dat zijn wel echt lifesavers geweest. We hebben inmiddels best wel wat in de regen gestaan.’

Lisa: ‘Toen we we hier de eerste keer op maandag binnenkwamen zei Peter: ‘Jullie gaan hakken vandaag!’. Dat bleek eigenlijk gewoon onkruid wieden te zijn met een schoffel tussen de mais. Wij bleken een redelijk slecht inschattingsvermogen te hebben. Wij dachten dat het iets van twee of drie hectare was. ‘Daar zijn we met twee dagen wel klaar mee!’. Maar het bleek zes en een kwart hectare te zijn…’

Niet ‘het land’, maar ‘het perceel’

Mara: ‘Het werk is wel echt leerzaam. Als je er niet echt bekend mee bent is het boerenland vanuit de stad gewoon één geheel. Hier ontdekken we allerlei nuances, en het taalgebruik dat daarbij hoort. Niet de planten, maar de gewassen. Niet het land, maar het perceel. Dat het fijn is als een gewas ‘op de maat’ is.’

Lisa: ‘In alle eerlijkheid, het werk zelf is best wel eentonig. Gelukkig loop je al hakkend samen over het veld, dus we kunnen lekker praten met elkaar of een muziekje luisteren. Daarnaast vindt Peter het ook wel echt leuk om dingen te vertellen over zijn bedrijf. Wij zijn heel nieuwsgierig, dus het voegt echt wat toe als we hem van alles kunnen vragen tussen het werk door. Als hij bijvoorbeeld vertelt over hoe hij zijn kippen houdt, of waarom hij een paar jaar geleden heeft gekozen om biologisch te gaan ondernemen.’

Mara: ‘Fysiek is het ook nog best wel pittig. Wij zijn allebei gewend aan best wel wat fysiek werk, maar dit is vooral vrij repetitief. Dus we voelen onze spieren aan het einde van dag best wel.. Maar als we dan een beetje een spelletje van maken, wordt het ook wel weer leuker. Nog zo veel rijen en dan gaan we aan de koffie. Of we zetten even lekker hard muziek aan. Het werk zelf is niet per se echt bijzonder maar je kan het zelf wel plezierig maken. Zeker als je met leuke mensen bent, haha.’

Tip van Mara & Lisa: ‘Cat Empire of Paolo Nutini op de speakers als je na de lunch er even flink wat energie in wilt jagen!’

Ze kijken hun ogen uit

Boer Peter over werken met de Seizoenarbeiders:

‘In deze periode (halverwege juli) zijn we voornamelijk bezig met onkruid bestrijden. Normaal werken we met andere uitzendbureaus en ook wel met een aantal vaste mensen uit Polen die dit werk doen. Dat we dit jaar met De Seizoenarbeiders werken komt door mijn buurman, die een uitzendbureau heeft in de agrarische sector dat nu met De Seizoenarbeiders samenwerkt. Ik vroeg vorige week of hij nog nog wat mensen beschikbaar had, en zou kwamen Lisa en Mara uiteindelijk bij ons terecht.’

‘Het is in deze periode periode niet per se moeilijker om aan medewerkers te komen. Ook met de mensen uit Polen valt het gelukkig mee. Later in het seizoen is dat wel eens een probleem. In de herfst is het dan wat kouder en natter, dus dan zijn er ook mensen die ander werk kiezen, waar ze binnen kunnen staan. Bij de visverwerking op Urk bijvoorbeeld, of in de pootaardappel-verwerking.’

‘Lisa en Mara zijn prettige meiden om mee te werken. Qua werk dat ze leveren maakt het niet ontzettend veel uit tussen hen en de mensen die hier anders op het land staan. De communicatie is wel echt een verschil. Dat we dezelfde taal spreken maakt ook dat we makkelijker praten over zaken waar zij dan nieuwsgierig over zijn. Ik heb de indruk dat ze hier flink hun ogen uitkijken. En voor ons is dit een mooie gelegenheid om mensen te laten zien hoe we werken, waarom we doen wat we doen. Dat is eigenlijk wel een mooie combinatie.’

Lees ook: Seizoenarbeiders portret #2, van Sasha, Soesja, Zoë en Zwaan die aan de slag gingen bij akkerbouwer Lizelore in Kraggenburg

Benieuwd naar de missie en het werk van De Seizoenarbeiders? Of je ook aanmelden als boer? Dat kan!